"صدقه" چیزی است كه انسان آن را به قصد قربت از مالش خارج
می‌كند مثل زكات، ولی در اصل صدقه در امر مستحب و زكات در امر واجب گفته
می‌شود.[1]
در دین اسلام همان گونه كه كسب درآمد از هر راهی مجاز نیست،
خرج كردن مال نیز در هر راهی درست نیست، یكی از نیكوترین راه‌های مورد
تأیید اسلام برای صرف مال، صدقه دادن آن در راه خداست، دادن مال در راه خدا
را "تصدّق" و مال داده شده را "صدقه" می‌نامند.
صدقات دو دسته‌اند:
1- صدقه واجب : یعنی بخشی از اموال شخصی كه با شرایطی خاص به افرادی مخصوصی داده می‌شود؛ از جمله زكات، خمس و فطریه.
2- صدقه مستحب : اندازه خاصی ندارد و انسان می‌تواند هر مقدار از مالش را كه بخواهد در راه خدا به فقرا و نیازمندان ببخشد.[2]
اهمیت صدقه:
در سوره مباركه بقره آیه 104 می‌خوانیم؛
«ألَم يَعلَمُوا أنَّ الله هُوَ يَقبِلُ التُوبَة عَنْ عباده و یأخُذُ الصَّدَقات»
«آیا نمی‌دانستند كه فقط خداوند توبه را از بندگانش می‌پذیرد و صدقات را می‌گیرد و خداوند توبه پذیر و مهربان است.»
سخن
از بندگان نیازمندی است كه به اجازه و فرمان الهی، این گونه كمك‌ها را
می‌پذیرند، در حقیقت نمایندگان پروردگارند و به این ترتیب دست آنها نیز دست
خداست، این تعبیر، یكی از لطیف ترین تعبیراتی است كه عظمت و شكوه این حكم
اسلامی را مجسم می‌سازد و علاوه بر تشویق این فریضۀ الهی هشدار می‌دهد که
در پرداخت زكات و صدقات نهایت ادب و احترام را به خرج دهند، چرا كه گیرنده
خدا است.
ادامه مطلب ...